Mijn innerlijke clown

Je bent uitgenodigd voor een babyborrel van vrienden, de kindjes mogen meekomen. Heel fijn allemaal, maar stiekem hoop je toch dat er ook iets te doen zal zijn voor de kindjes.

Eenmaal aangekomen zie je een persoon, in vrij opvallende kledij en met een geschminkt gezicht (lees: rood neusje en wat bloemetjes op de wangen). Je ziet een clown, je weet dat de kindjes zich zeker en vast zullen amuseren. Oef...


Ikzelf ben ook zo'n clowntje.
Doorheen de jaren ben ik er wat in gegroeid, maar ik herinner me nog heel goed die eerste keer.
Een hele tijd op voorhand begon ik al te piekeren over wat ik aan zou doen, hoe ik mezelf zou schminken, wat ik met mijn haren zou doen en wat ik nu eigenlijk ging doen...

Als kledij had ik eerst een broek en een hemd met een ruitjes motief erop. Maar al snel voelde ik me hier niet goed in. Ik ben een meisje, ik wil een kleedje, een echt clownenkleedje!
En dat vond ik, gelukkig. Een fluo kleedje met roze, groen, geel en oranje. En zwieren dat ik ermee kon, ik draaide doorheen de hele woning.
Op dat moment had ik nog niet zo hele lange haren, dus besloot ik het te houden op 2 staartjes, een beetje speels en leuk.
De make-up, dat heeft misschien nog het langst geduurd om te beslissen. Zoals je op de foto kan zien (ongeveer een 5 jaar geleden nu) stond mijn gezicht vrij volgeschminkt.
Nu kies ik voor een rood neusje (dat blijft), bloemetjes op de ene wang en ballonnetjes op de andere wang, meer niet.
Waarom niet meer zo vol? wel, ik denk dat ik nu beter aanspreekbaar ben voor kinderen dan toen, zeker voor kinderen die toch wat bang zijn van clowns.

Het uitzicht was volledig klaar, nu de act nog.
Kan ik het wel een act noemen? ik weet het niet.
Naar mijn gevoel, als ik nu terugkijk op alle momenten dat ik al clowntje ben geweest, ben ik meer mezelf met een extra hoekje af gebleven, denk ik.
Het is niet dat ik in het dagelijkse leven totaal een ander persoon ben.
De manier waarop ik beweeg, waarop ik vrolijk rondspring, waarop ik naar de kindjes toe ga, zie ik allemaal ook terugkomen in mijn 'gewone', niet-clown, leven.

Voor deze blog wil ik graag ook eens de mening van andere clowntjes horen. Daarom zal ik in de toekomst ook eens hen aan het woord laten, hoe hebben zij hun eerste keer ervaren en hoe staan ze nu in het leven.